अरुको दु:खमा रुँदारुँदै आफै दुख्ने मुटु पाए
सात जन्म जिउला भन्थे आफै जिउदो लास भए
बाच्नु पनि तड्पी-तड्पी, आफुले आफैलाई ढाट्नु पर्ने
आफु रुई आफ्नो खुसी, आँशु सरी बाड्नु पर्ने
सबले देख्छ हाँसो खुसी, बाँचेकोछु पलपल मरी
फाट्ने मन केले सिलाउ, च्याती रहन्छ घरीघरी !
दबाईसँग रोग साटदैछु आज, रातदिन पर्खी ऐले
ओइलिएपछि फुल्ने आसमा, बिताउदैछु बाँकि जिबन मैले
पुछेर आँशु सकिन कहिले, मनको मन्दिर जलेपछी
पुजेर ढुङ्गा पाइन जिबन, रोगले भित्रै खाएपछी !!
No comments:
Post a Comment